Θέμα 1 Εισαγωγή

Τα παιδιά και οι έφηβοι αποτελούν ευάλωτο πληθυσμό όσον αφορά τη σωματική και ψυχική τους ικανότητα να προετοιμαστούν ή να ανταποκριθούν στις επιπτώσεις των κρίσεων δημόσιας υγείας (Codreanu, Celenza, & Jacobs, 2014). Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις ακραίων γεγονότων προκύπτουν από σύνθετο εύρος πρωτογενών στρεσογόνων παραγόντων (που απορρέουν άμεσα από την κατάσταση κρίσης) και δευτερογενών (που σχετίζονται έμμεσα με την κατάσταση της κρίσης) (Department of Health, 2009). Παρότι τα περισσότερα παιδιά και έφηβοι θα βιώσουν σχετικά παροδική δυσφορία μετά από έκθεση σε κρίσεις δημόσιας υγείας και άλλες επείγουσες καταστάσεις, των οποίων έπονται οι διαδικασίες προσαρμογής, ορισμένα θα αντιμετωπίσουν πιο σοβαρές δυσκολίες ψυχικής υγείας που ενίοτε μπορεί να απαιτούν εντατικές και μακροχρόνιες παρεμβάσεις και θεραπεία (NATO/Department of Health, 2009· Υπουργείο Υγείας, 2009). Είναι σημαντικό να εξοικειωθείτε με πληροφορίες σχετικά με τις τυπικές αντιδράσεις και τα συμπτώματα των παιδιών που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν την ανάγκη περαιτέρω αξιολόγησης. Η κατανόηση των διαφορών μεταξύ ομάδων παιδιών και εφήβων, που εκτίθενται σε κρίσεις δημόσιας υγείας και άλλες καταστάσεις κρίσης και αναπτύσσουν ή δεν αναπτύσσουν δυσκολίες ψυχικής υγείας (Trickey, Siddaway, Meiser-Stedman, Serpell, & Field, 2012) σχετίζεται με την αντιμετώπιση παραγόντων που σχετίζονται με τον κίνδυνο και την έκθεση στην κατάσταση, αλλά και με την εξέταση των παραγόντων κινδύνου και των προστατευτικών στο ίδιο το άτομο, τις εμπειρίες του και το περιβάλλον.