Θέμα 3 Πρώτα βήματα παραπομπής
Τα συνήθη συμπτώματα των ψυχικών προβλημάτων και επιβαρύνσεων στα παιδιά και τους εφήβους έχουν ήδη συζητηθεί λεπτομερώς στην Ενότητα 2. Εάν τα συμπτώματα αυτά παρατηρούνται για περισσότερο από 2 εβδομάδες και δεν υπάρχει εμφανής βελτίωση, θα πρέπει να επιδιώκεται συζήτηση με τον πάσχοντα μαθητή. Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί αν έχει συμβεί ένα συγκεκριμένο γεγονός ή αν υπάρχει ένα πρόβλημα που επιβαρύνει τον μαθητή. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης μπορεί να διευκρινιστεί αν ο δάσκαλος ή και οι συμμαθητές μπορούν να στηρίξουν ή να ανακουφίσουν τον μαθητή. Επιπλέον, ένας αρμόδιος σχολικός ψυχολόγος ή δάσκαλος-σύνδεσμος μπορεί να ενημερώνεται και να συμμετέχει στις συζητήσεις. Ειδικοί σχολικοί ψυχολόγοι είναι διαθέσιμοι κατόπιν αιτήματος στις περισσότερες χώρες. Εάν οι προσφορές αυτές δεν οδηγήσουν σε βελτίωση της κατάστασης του μαθητή, ο δάσκαλος θα πρέπει να καλέσει τους γονείς σε συνέντευξη γονέων. Σε αυτή τη συνάντηση, ο δάσκαλος θα πρέπει να αναφέρει τις παρατηρήσεις του και, εάν είναι απαραίτητο, να παρακινήσει τον μαθητή να λάβει περαιτέρω μέτρα στήριξης. Τα πρώτα βήματα εδώ θα μπορούσαν να είναι η συνεργασία με ένα κέντρο οικογενειακής συμβουλευτικής. Ανάλογα με την κατάσταση, μπορεί να συνιστώνται περαιτέρω παρεμβάσεις και διαγνωστικές διευκρινίσεις. Τέλος, ο ψυχολόγος παιδιών και εφήβων μπορεί επίσης να υποδείξει εναλλακτικές λύσεις υποστήριξης.
Βήμα προς βήμα:
- Παρατηρήστε τον μαθητή για 1 έως 2 εβδομάδες: Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο δάσκαλος μπορεί να κρατήσει σημειώσεις σχετικά με τα τυπικά προβλήματα συμπεριφοράς και να περιγράψει τις αντίστοιχες καταστάσεις. Αυτές οι σημειώσεις βοηθούν στην τεκμηρίωση των προβλημάτων συμπεριφοράς.
- Με τη βοήθεια αυτών των σημειώσεων, ο δάσκαλος μπορεί στη συνέχεια να εμπλέξει έναν σχολικό ψυχολόγο ή άλλους ειδικούς σε αυτόν τον τομέα και να ζητήσει μια αξιολόγηση. Στη συνέχεια μπορούν να προγραμματιστούν περαιτέρω βήματα.
- Επιδιώξτε συζήτηση με τον μαθητή: Εάν ο μαθητής έχει ενηλικιωθεί, μπορεί να ζητηθεί από τον ίδιο ή τους γονείς του να συζητήσουν μαζί του. Ενδεχομένως αυτό μπορεί να γίνει και από τον σχολικό ψυχολόγο ή άλλο επαγγελματία. Θα πρέπει να εξεταστούν τα συμπτώματα που παρατηρήθηκαν και να συζητηθούν πιθανές προσφορές βοήθειας. Η συζήτηση πρέπει να επιδιώκεται μόνο όταν ο δάσκαλος είναι πολύ σίγουρος ότι υπάρχει ψυχική διαταραχή.
- Να σέβεστε πάντα το απόρρητο!